„Przesunięcia” to trzecia wspólna wystawa Kingi Nowak i Anny Panek.

Punktem wyjścia dla eksponowanych prac jest geometryczna konstrukcja. Elementarne figury i linie układają się w kompozycje poprzez dynamiczne przekształcenia: przesunięcia, obroty, multiplikacje. Wbrew pozorom efektem tego nie zawsze jest czysta abstrakcja.

Tytuł wystawy odnosi się także do przesunięcia punktu ciężkości: ze sztuki jako zajęcia pochłaniającego bez reszty w stronę macierzyństwa, gdy perspektywa i wrażliwość znacząco się zmienia. Pojawiają się wtedy inne inspiracje, ale język sztuki pozostaje ten sam. Artystki wspólnie budują narrację tej wystawy wychwytując wzajemne podobieństwa swoich prac.

Droga Kingi Nowak do form abstrakcyjnych wiodła przez figurację – upraszczaną, ze zgeometryzowanymi tłami, w której ekspresja formy podkreślała nierealność przedstawionych światów. Taka poetyka przeniknęła do jej form abstrakcyjnych, przykuwających uwagę dynamicznymi połączeniami kształtów i mocnymi barwami.

Formy przestrzenne artystka konstruuje z tektury: materiału, którego lekkość i funkcjonalny charakter przekłada się na kształty: delikatne, kruche; ale zarazem stabilne i wyważone. U Kingi Nowak dostrzegalne są reminiscencje abstrakcji postmalarskiej, jednak w zupełnie nowym, kobiecym wydaniu. Chłodne i hermetyczne malarstwo nurtu shaped canvas, znane z twórczości Ellswortha Kelly’ego lub Kennetha Nolanda, Kinga Nowak ożywia treścią, nadając swojej pracy tytuł Pranie. W heroicznych czasach sztuki abstrakcyjnej takie skojarzenie byłoby nie do pomyślenia. Tu stanowi afirmację bycia kobietą – i artystką. (Fragment tekstu kuratorskiego)